Welkom aan boord: Bouchra Dibi
Nieuwe strategisch programmamanager op Eigenaarschap, inclusie en democratie: ‘Iedereen dezelfde kansen, dat is de rode draad in alles wat ik doe’.
Bouchra Dibi groeide op in een arbeidersgezin in de Utrechtse wijk Overvecht. Ze is de oudste van zeven kinderen en weet uit eigen ervaring wat er nodig is om vooruit te komen. Haar hele werkende leven heeft ze zich ingezet voor kansengelijkheid. Vanuit opbouwwerk, de gemeentepolitiek, als ombudsvrouw in de Tweede Kamer en vanuit haar eigen stichting Krachtwijken. En nu is ze strategisch programmamanager op Eigenaarschap, inclusie en democratie voor Samen Nieuw-West.
Welke belangrijke ervaring neem je mee?
‘Er wordt veel aangeboden, vanuit welzijnswerk en de gemeente, maar dat bereikt lang niet altijd de bewoners waar het om gaat. Ik heb leren omdenken. Dus niet een bijeenkomst organiseren en wachten tot de mensen verschijnen, maar de mensen die je wilt bereiken opzoeken in hun buurt. Wil je Marokkaanse moeders spreken? Zoek uit waar ze samen koffiedrinken en ga daar heen. Op die manier krijg je echt veel input, er is absoluut geen gebrek aan daadkracht en ideeën. Gebruik de kracht van de wijk.
Ik kan dus goed het gat dichten tussen de systeemwereld en de leefwereld, omdat ik beide inmiddels van binnenuit ken en ze aan elkaar kan koppelen. Ik wil, samen met de bewoners uit de wijken waar het om gaat, kijken wat zij nodig hebben om zich te ontwikkelen. Iedereen moet dezelfde kansen krijgen, dat is de rode draad in alles wat ik doe. De plek waar je geboren bent, je postcode, moet niet uitmaken voor de kansen die je krijgt en dat doet het helaas nog wel.’
Eigenaarschap, inclusie en democratie. Drie losse woorden?
‘Voor mij vormen ze echt een duidelijk geheel. Ze zijn onderling verbonden. Eigenaarschap gaat om het voelen van verantwoordelijkheid en deze ook nemen, daar hoort ook eigen regie bij. Er zit zoveel kennis in de mensen die wonen en werken in de wijk, het is hun buurt. Eigenaarschap gaat niet zonder inclusie, het besef dat je mee mag doen. En democratie is nodig om dat goed in te richten. Vooral ook als je als bewoner echt iets te zeggen hebt. Draagt het systeem bijvoorbeeld ook uit dat we inclusie willen? Ze hebben alle drie aandacht nodig. En het is in de praktijk nog niet zo makkelijk, dat weet ik na 32 jaar als geen ander. Er zal in Nieuw-West, net als in Overvecht of andere krachtwijken, ook sprake zijn van teleurstelling en wantrouwen. Voor mij is het woord samen heel belangrijk.’
Waar begin je mee?
‘Ik wil eerst een goed overzicht krijgen van hoe ver alles en iedereen is. Ik ben benieuwd of er bijvoorbeeld een analyse is van welke bewoners meedoen en welke bewoners nog niet in zicht zijn. En ik wil heel graag samen met mijn collega’s aan de slag, horen waar zij mee bezig zijn. Verder ben ik ook erg benieuwd naar de jongeren, wat loopt er allemaal rond aan talent in Nieuw-West? En zijn er voldoende voorzieningen waar mensen bij elkaar kunnen komen? Daarnaast heb ik veel zin om de wijken in te gaan. Ik wil horen, proeven en zien wat er speelt. En aangezien ik niet overal tegelijk kan beginnen, start ik in Osdorp, Slotervaart, Geuzenveld en Slotermeer.’
Waar denk je over een jaar te zijn?
‘Ik wil heel graag dat de bewoners die nu nog niet in beeld zijn of niet meedoen aan het programma dat over een jaar wel zijn en doen. Klinkt misschien als veel, maar ik denk dat het haalbaar is om mensen te laten voelen dat ze echt onderdeel zijn van de aanpak. Ik wil dat het programma in de harten van zoveel mogelijk mensen komt!’
Tot slot: welke drie omschrijvingen typeren jou?
‘Niet te veel praten, maar doen, knopen doorhakken. Met elkaar, samen. En werken vanuit wat er nodig is. Dan heb je mijn kern denk ik wel te pakken.’