Terug- en vooruitblik: DRAAG – Wat maakt krachtige buurten?

Rauw, eerlijk en dichtbij

Rond 14.30 verzamelde zich een divers gezelschap voor de deur: bewoners, collega’s van verschillende gemeenteteams, wijkagenten, jongeren, ouderen en passanten. Sabina’s zoon Ayden stond vooraan, zichtbaar trots. Hij had ernaar uitgekeken om de tentoonstelling te openen. Met een ferme knip haalde hij het lint weg — een spanband, als verwijzing naar draagkracht en verbinding. Een foto die hij maakte is onderdeel van de expo.

Binnen sprak Jaap kort over hoe de expo tot stand kwam. Over de samenwerking met ontwerpers, kunstenaars en bewoners. Over de vragen die zijn blijven hangen. En over het proces zelf: een zoektocht, met ruimte voor meerdere perspectieven.Hij stelde diezelfde vraag ook aan het publiek: Wat betekent draagkracht voor jou? Een oudere man, voormalig raadslid, reageerde meteen: “Ik trek m’n mond altijd open.” Een treffende reactie, die precies aansluit bij wat je in de expositie ziet: draagkracht betekent ook dat je iets durft te zeggen. Dat je zichtbaar durft te zijn.

Waarnemend Programmadirecteur ‘Samen Nieuw-West’ Annerieke Coenraads vertelde vervolgens over de bredere beweging waar deze expo deel van uitmaakt: het zichtbaar maken van wat er speelt in buurten, het versterken van netwerken en het opzetten van plekken waar mensen gehoord worden en mee kunnen doen.

Een middag vol eerlijke reacties

De hele middag liepen mensen binnen. Jongeren, ouderen, bewoners uit opvanglocaties, partners, collega’s. De sfeer bleef laagdrempelig en open. De film Waar woon jij dan? raakte zichtbaar mensen. Sommigen stonden stil, anderen praatten er meteen over door.

Er ontstonden momenten van trots én van confrontatie. Een man uit de opvang herkende zichzelf op een portret. Trots vroeg hij een poster aan voor zijn zoon. Tegelijkertijd voelde een vrouw zich ongemakkelijk bij haar portret. We besloten het direct te verwijderen. Op de lege plek schreef een graffitikunstenaar een quote uit een van de tassen: “Ik kom hier alleen om mijn boodschappen te doen.” Het werd een nieuw, eerlijk hoofdstuk in het verhaal van de expo.

De tassen vielen sowieso op. Bezoekers konden een quote of tekst op een tas schrijven — speels, krachtig of poëtisch. Mensen waren geraakt door de uitspraken van anderen en vroegen zelfs of ze hun favoriete tas na afloop mochten meenemen. We hebben een lijstje gemaakt, zodat dat geregeld kan worden.

Ook vroegen mensen: “Hangt mijn portret er ook?” — een simpele vraag, maar vol betekenis. Gezien willen worden, letterlijk en figuurlijk, is onderdeel van wat draagkracht kan zijn.

Vanuit het plein naar de Pleinkamer

De dynamiek van het Lentefeest buiten werkte aanstekelijk. Er was muziek, spel en ontmoeting op het plein. Binnen werd gekookt: Shirley stond rond 18.00 uur in de keuken en deelde bordjes uit aan iedereen die langskwam, binnen of buiten.

De dag eindigde met open gesprekken, nieuwe connecties en een gevoel dat dit pas het begin is. Een van de betrokken bestuurders vertelden kort iets over het vervolg: hoe de expo de komende tijd doorreist en hoe bewoners betrokken blijven. Dit is geen afgerond project, maar een proces dat verder groeit.

Nu te zien op het Lambertus Zijlplein

Vanaf maandag 26 mei is de expositie te zien op een nieuwe locatie: de Pleinkamer op het Lambertus Zijlplein. De tentoonstelling blijft daar tot en met zondag 2 juni open. Net als op het Delflandplein is iedereen welkom om binnen te lopen, rond te kijken, vragen te stellen en bij te dragen.

In elk stadsdeel, in elke buurt, roept de expo nieuwe verhalen en perspectieven op. Er is niet één definitie van draagkracht. Maar door ruimte te maken voor het gesprek, ontstaat er iets waardevols.

Adres: Pleinkamer Lambertus Zijlplein
Periode: 26 mei t/m 2 juni
Toegang: Gratis, vrije inloop